Aníbal Troilo

Niebawem w tym miejscu pojawi się prezentacja ostatniego z Wielkiej Czwórki.

Aníbal Carmelo Troilo "Pichuco" (1914-1975) bandoneonista, kompozytor, dyrygent. Pierwszy bandoneon dostał na swoją prośbę jako dziesięciolatek, od matki, która kupiła instrument na raty. W wieku 14 lat założył kwintet, a w 1937 roku - własną orkiestrę. Przynajmniej do połowy  lat pięćdziesiątych grał w niej jako pierwszy bandoneon (patrz wideo poniżej), dopiero potem zwolna oddał się dyrygowaniu bez grania.
Nie był ani taką indywidualnością, jak pozostali z Wielkiej Czwórki, ani takim wirtuozem. Sam skomponował tylko około 60 tang. Za to potrafił tak pozyskać publiczność i utrzymać z nią tak magiczny kontakt, że jego śmierć spowodowała masową histerię porównywalną tylko z tą, jaką wiele lat wcześniej wywołała śmierć Słynnego Carlosa Gardela, ikony argentyńskiego tanga śpiewanego. 

Wczuwał się w swoje aranżacje tak mocno, że czasem płakał grając. Stąd też jego pseudonim artystyczny "Pichuco" (płaczliwy). Zdobywał tym jednak serca fanów. Sam powiedział kiedyś o sobie: "Mówi się, że bardzo często jestem wzruszony i że płaczę. Tak, to jest prawda. Ale nigdy nie robię takich rzeczy z błahych powodów".

W 2005 roku Argentyński Kongres Narodowy ogłosił datę 11 lipca (urodziny Troilo) Narodowym Dniem Bandoneonu.

[1] En Esta Tarde Gris (1941), śpiewa Francisco Fiorentino

• https://youtu.be/5QhfWRPTToA

[2] Cristal (1944) śpiewa Alberto Marino

• https://youtu.be/kLaQiRs3fRM

[3] Malena (1952), śpiewa Raúl Beron

• https://youtu.be/qBIRGYHKVNw

[4] Melancolico (1963), instrumentalny

• https://youtu.be/pHsZPvZ33bI

[5] Danzarín (1963), istrumentalny

• https://youtu.be/pkayqAxjM20